امام صادق(ع):
إِذَا کَانَتْ لَیْلَةُ الْقَدْرِ نَزَلَتِ الْمَلَائِکَةُ وَ الرُّوحُ وَ الْکَتَبَةُ إِلَى سَمَاءِ الدُّنْیَا. تفسیرقمی ،ج1،ص366
در شب قدر فرشتگان و روح و کاتبان اعمال به آسمان دنیا نازل می شوند.
گمان میکردم قبل از شروع ماه مبارک، این پست نوشته و کامل میشود و من میتوانم در روز اول ماه رمضان، مطلبی که امروز در اینجا قصد دارم بنویسم را منتشر کنم! اما چه شد؟! در واقع امروز که شب نوزدهم ماه مبارک رمضان و اولین شب قدر است، به خودم آمدم و دیدم؛
ای دل غافل! فرصتم چه زود از دست رفت... (باز هم جای شکر دارد وجود عزیزی که مثل همیشه تلنگرهای بجا می زند.)
حالا بندگان دیگر خدا هم که امثال من هستند و فرصتی که گذشته را به نوعی مشغول کار دنیا بوده اند، حتما میدانند که میخواهم چه بگویم!
امشب، اولین شب قدر است، شبی که فوج فوج ملائک به زمین می آیند و حساب و کتاب ها میکنند و تقدیرها می نویسند و ما شاید "خواب" باشیم!!
بله! چیز عجیبی نیست! این روزها خواب زدگی خیلی ها را در بر گرفته و اگر ما هم به خودمان نیاییم می بینیم که صبح شده و تقدیرمان در خواب نوشته شده است و فرصتی که برای توبه و استغفار و دعا بود را مفت از دست داده و هیچ عایدی از این ماه و این شب نداشته ایم... ( خیلی دردناک و وحشت آور است! خدا نصیب نکند...)
این شب هایی که دور و برمان پر از فرشته است و شاید جایی در همین نزدیکی هایمان فرشته ای چشم به ما دوخته تا لب به توبه و دعا باز کنیم و دعایمان را شنیده و برآورده کند، این روزها و شب های پربار و پر برکت را قدر بدانیم. همت کنیم و در شب زنده داریمان مسلمین دیگر و ملتمسین دعا را فراموش نکرده و دعاگویشان باشیم.
در شب های پر قدر "قدر" ما را از دعای خیر خود بی نصیب نگذارید. التماس دعا.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.ن1: پروردگارا؛ در این شب عزیز و پربرکت قدر، رحم کن بر بنده ی فراموشکار وگناه کارت، توبه ی ما را بپذیر و بر اعمال و کارنامه ی پر از تقصیر و گناه ما، پرده ی عفو و رحمتت را بکش که جز تو پناهی نداریم؛ یا ستارالعیوب.
خدای بزرگ و مهربانم؛ اگر تو بر ما رحم نکنی، و اگر تو ما را به خوبی ها و مسیر درست هدایت نکنی، در چاه عذاب و بدبختی اعمال خود گرفتار خواهیم شد. اکنون در این شب عظیم، چگونه است که کمال رحمانیت و عطوفتت شامل حال بنده ای خواهد شد؟ ما را لایق این کمال بدان و توبه های ما را بپذیر و به راه راست هدایت کن و از بدهی ها و خطا و گناه تا ابدیتت، دور نگاهمان دار. آمین یا رب العالمین.
پ.ن2: سپاس خدای را که ما را به توبه رهنمون شد که آن را جز از سر لطف و فضل بر خود نیافتیم و اگر تنها این لطف و فضل او را به شمار آوریم باز نعمتش بر ما عظیم و احسانش بر ما بزرگ است و فضلش بر ما بی منتهاست چرا که شیوه ی او در توبه پذیری از گذشتگان این گونه نبوده است. همانا وظیفه سنگینی را که توان انجامش نداشتیم از دوشمان برداشت. و جز به اندازه ی طاقتمان تکلیف نفرمود و جز اعمال آسان به ما روا نداشت و برای هیچ یک از ما عذر و بهانه ای باقی نگذاشت. پس در میان ما بدبخت کسی است که با او مخالفت کند و سعادتمند است آنکه مشتاقانه او را اطاعت نماید.*
*صحیفه سجادیه _ نیایش یکم؛ حمد و ثنای پروردگار